به نظر می رسد جمعه ایرانی جزو معدود برنامه هایی است که در طول سال های طولانی اجرای خود کمترین فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. برنامه ای که در سال های جنگ تنها دل خوشی مردم برای فراموش کردن غم هایشان بود. گرچه در میان اجراهای خود مدتی متوقف شد ولی با همت دوباره اهالی همیشگی خود «صبح جمعه با شما» با رنگ و بوی جدید و عنوان «جمعه ایرانی» بار دیگر لبخند را به لب های مردم بیاورد.

 

 

 

 

 

 

 

برنامه رأس ساعت ۹ صبح جمعه یا اعیاد تعطیل آغاز می شود. الهام صفوی زاده و علیرضا جاویدنیا با حال و هوای ویژه خود برنامه را آغاز می کند و یکی یکی مجریان و صداپیشگان، هر کدام، آیتم خاص خود را اجرا می کنند. نکته قابل توجه استفاده از مجریانی از نسل های مختلف است. آیتم های که امیرحسین مدرس را در کنار علیرضا جاویدنیایی جزئی از تاریخ زنده رادیو قرار می دهد. داوود منفرد، مینو غزنوی، مهران امامیه، اصغر سمسارزاده همگی در کنار هم در پشت میکرفون می ایستند و بدون توجه به اینکه هریک چه جایگاه و سابقه ای دارند برنامه خود را اجرا می کنند و سعی می کنند بزرگترین هدفی که به آنها واگذار شده است را به بهترین نحو ممکن اجرا کنند. عباس محبی به نحوی در کنار احسان کرمی اجرای برنامه می کند که به مانند پدری فوت های کوزه گری را به پسر خود یاد می دهد.

 

 

 

 

 

وقتی یک تیم فوتبال مجموعه ای از فوق ستاره ها را در خود جمع می کند، مربی تیم علاوه بر تاکتیک های خاص خود می بایست ویژگی هایی مثل مدیریت بحران و فرماندهی در مواقع خاص و ویژه نظیر درگیری های بین ستاره های خود و رسانه ها را هم داشته باشد. یک برنامه زنده ۳ ساعته با این تعداد ستاره های صداوسیما کم از یک تیم کهکشانی ندارد و سعید توکلی (سردبیر، تهیه کننده و نویسنده) آن هم نباید از مربی چیزی کم داشته باشد. آقای میز برنامه «جمعه ایرانی» از جمله مربیانی است که تمام بازیکنان اش از او حرف شنوی دارند و باسابقه و پرتجربه، در طول برنامه بطور کامل گوش به فرمان او عمل می کنند.

 

 

 

 

 

 

در میان آیتم های برنامه، می توان برنامه هایی را دید که سالیان سال است که با یک ریتم، یک نویسنده و یک تیم اجرا می شود. آیتم هایی نظیر مسابقه ۲۰ سوالی، شخصیت های مختلفی که زنده یاد منوچهر نوذری ایفای نقش آن را بر عهده داشت جزو مواردی هستند که شنونده ثابت برنامه پیگیر اتفاقات آن است، هرچند که گاهی اوقات از نوشته های مناسبی بهره نمی برند. 

 

ترانه های هر هفته نیز در این بخش قرار دارند که با وجود آنکه ترانه هایی معمولی و گاهی کپی شده از ترانه های لوس آنجلسی هستند سعی دارند تا شنوندگان تازه را جذب خود کنند و آنها را مجبور کنند تا حداقل برای رمزگشایی حرف های برنامه تا ظهر شنونده بمانند. اما به نظر می رسد چیزی که در اثنای ۳ ساعت اجرا شنونده را وادار به گوش دادن می کند، تک گویی ها و بداهه گویی های مجریانی است که هر یک سال های سال طنز را با گوشت و خون خود درک کرده اند و اکنون چیزی از یک نویسنده کم ندارند، لحظه را می شناسند.

 

 

 

 

 

مسابقه ۲۰سوالی یکی از برنامه های مشترک داود منفرد و مهران امامیه است. که در آن مهران امامیه با طرح یک مورد سوال شنگول (شخصیت رادیویی داوود منفرد) را مورد پرسش قرار می دهد. این بخش متنی زیرکانه دارد و سعی می کند در فضایی که ظرفیت نقد در سطح مدیران دولتی و چهره های شاخص وجود ندارد با به چالش کشیدن آنها، حرف مردم را از زبان شنگول که تقریبا شخصیتی گیج و منگ دارد بزند. در مدت این برنامه که ساختار ثابتی دارد. مهران امامیه با طرح سوال خود مسابقه را شروع می کند و شنگول هم بدون توجه به سوال ها و راهنمایی ها فقط با زبان و لحن خاص خود مسئله و فرد مورد نظر خود را به چالش می کشد و کار را تا جایی ادامه می دهد تا نزدیک پایان مسابقه امامیه برای رهایی از عواقب حرف های شنگول مورد سوال خود را لو می دهد.

 

 

 

 

 

از جمله خصلت های این برنامه اجرای آن در فرهنگسراها و دیگر مراکز عمومی است. که مردم را به پای پخش خود می کشاند و با قبول مشکلات حضور مردم در برنامه زنده آنها را در مسابقه ای که پیش زمینه طنز دارد مشارکت می دهد. چه بسا بارها جواب های شرکت کنندگان بصورتی بوده که اگر برنامه از قبل ضبط شده بود آن بخش دچار ممیزی می شد. روند این بخش از برنامه به صورتی است که سه نفر از حضار سالن به روی سن می آیند و هر یک با انتخاب پاکتی که در آن یک حرف نوشته شده است وارد مسابقه می شوند و در ادامه می بایست به ۱۰ سوالی که از آنها پرسیده می شود با حرف خارج شده از پاکت پاسخ دهند. روند سوال ها هم بصورتی است که پاسخ ها دنباله دار و با همان سبق و سیاق برنامه طراحی شده اند. خواندن لطیفه های پیامکی و طنز شنوندگان هم از دیگر مواردی است که تهیه کنندگان برنامه با هدف مشارکت مخاطب برنامه ریزی کرده اند.

 

بخش یک اشتباه کوچولو نیز با اجرای رضا رفیع، مسابقه ای است که با طرح یک داستان و قرار دادن یک اشتباه در طرح آن اجرا می شود و شرکت کنندگان برای شرکت در جوایز می باید چند هفته جواب صحیح را درست حدس زده باشند .

 

 

 

 

 

 

فضای نقد در رادیو فضای خاصی است، صریح تر از تلویزیون و حتی سینما. شاید به دلیل شنیداری بودن رادیو یا ویژه بودن مخاطبان آن باشد. حسین هاشمی با استفاده از همین فضای باز یک آیتم چند دقیقه ای در آخرین دقایق برنامه را روی آنتن می برد که در آن بدون کوچکترین ملاحظه ای و با مستقیم ترین آدرس ها سوژه مورد نظر خود را به چالش می کشد و با نیش خند های خود پس از خواندن هر خبر شنونده را هم مجاب می کند تا حتی اگر نقدش هم غیر منصفانه باشد با او هم نظر شود.

 

 

 

 

 

سعید توکلی که خود سردبیری برنامه را برعهده دارد، سال ها است تیم کهنه کاری را در کنار خود جمع کرده است. تیمی که حسین هاشمی، معصومه پاکروان و ساغر مختاری از جمله چهره های شاخص و قدیمی آن هستند و تا اینجا توانسته اند از پس توقعات شنوندگان بر بیایند.

 

 

 

 

 

مسئله ای که برای مخاطب جدید در طول برنامه نوعی خلاقیت به حساب می آید، تبلیغات حامیان برنامه است که گرچه به نوعی جدید و با همان سبک و سیاق شاد و طنز برنامه توسط مجریان اجرا می شود ولی باز هم به دلیل تکرار و طولانی بودن آن در طول برنامه شنونده را ترغیب می کند تا موج رادیو را عوض کند.جمعه ایرانی بعد از سال ها پخش از رادیو نیاز به یک بازنگری در متن های طنز و نحوه مواجهه با موضوع های روز اجتماع دارد. در برخی از قسمت های برنامه تمسخر ترانه های روز گاه سطح برنامه را در حد برنامه ای پیش پا افتاده پایین می آورد. نیاز به خلاقیت موضوعی است که جمعه ایرانی با دقت در آن می تواند علاوه بر مخاطبان ثابت و همیشگی خود، طیف های دیگر را نیز به خود جذب کند.